Gisteren waren we met LSA in Oud-Krispijn, een oude stadswijk van Dordrecht. Hier heeft een enorme herstructurering plaats gevonden van over de 1200 woningen. Prachtige woningen waarvan de huursector zelfs vloerverwarming heeft gekregen. Tussen de nieuwe huizen staan o.a. nog de woningen uit de jaren '20,
het contrast is groot. De bewonersvereniging OKBZ maakt zich al decennia hard voor wensen vanuit de buurt. Niet alleen investeren in stenen, maar ook in mensen, zo zeggen ze en dat is logisch.... 'Elke gulden fysiek is een gulden sociaal'. De wijk heeft
jaren lang last gehad van armoede en de sociale problematiek die daarbij hoort. Maar dat ging nog verder, elke
week stond de wijk wel weer in het nieuws met een steek- of schietpartij. Niet goed voor het imago, maar dat tij is gelukkig gekeerd...al vertelde een bewoner me dat sommige bewoners toch graag blijven vasthouden aan dit verleden en zo het imago in stand houden.. 'Zie je nou wel, het is hier gewoon een probleemwijk'.
Gelukkig gaat het met Oud-Krispijn stukken beter, dat hebben we met eigen ogen mogen zien tijdens o.a. de rondleiding naar het goeveneursplein.. Nieuwe huizen, straten en pleinen, mooie rooilijnen, maar het geld is grotendeels op en op sociaal gebied valt er nog veel winst te behalen. Asociaal gedrag op het plein, geen toezicht, losbandige jeugd en het OKBZ weet ook niet goed wat te doen. Bij hen is ook geen jonge aanwas in hun ledenbestand, er zijn weinig jongeren die nu opstaan en zeggen: 'dit is ons buurthuis'. De passie die het OKBZ all decennia heeft om de wijk te verbeteren zien zij niet terug bij de jeugd. Het spiksplinter nieuwe wijkcentrum wordt zelfs zo minimaal gebruikt, dat ook deze wellicht haar deuren moet sluiten als er geen structurele oplossing komen.
Gelukkig waren er gisteren ook veel positieve geluiden en tips vanuit de gemeente, bewoners uit het land, LSA en zelfs Ella Vogelaar gaf het OKBZ een peptalk.
Neem een voorbeeld aan wat er in de rest van het land gebeurt, kijk in Rotterdam het programma 'de buurt bepaalt', de Amersfoortse wijktafel, rotterdamse besparingen van bewoners op energie, zelfbeheer van het wijkgebouw in Alblasserdam, tuinen van bewoners op braakliggende terreinen in Amsterdan. Laten we onszelf vooral niet de put in praten door deze crisis, bemoedigde Vogelaar, maar laten we nieuwe mogelijkheden zien. De overheid 'gooit niets over de schutting' en de bewoners hoeven het echt niet helemaal zelf te doen. Geven en nemen, samenwerken en nieuwe mogelijkheden benutten, dat vraagt de toekomst aan ons...

In het bos in heythuysen wordt gestaag gewerkt aan hergeboorte Amerikaanse eik. Deel 2.

Vandaag hebben we de mobiele moestuinen weer in gebruik genomen op het makassarplein. Wiek de Keizer gaf uitleg over wat en hoe we precies konden zaaien en inplanten. Dat wordt weer leuk en lekker deze zomer! Ghandi zei ooit dat de grootste fout van de mens is dat het wil oogsten waar niet gezaaid is. Gaat ons dus niet overkomen...

Wederopstanding van de Amerikaanse eik
(deel 1)

Gisteren was ik met de LSA (landelijk samenwerkingsverband aandachtswijken) in Brukske, een wijk in Venray. Na 2,5 uur in de trein werd ik hartelijk onthaald met, hoe kan 't ook anders, vlaai en koffie. Gezellig samen in de kiosk, het oude wijkcentrum.
Binnenkort verhuist het wijkplatform noodgedwongen naar een nog te bouwen MFC (multi functioneel centrum) en zal het gebouw dan noodgedwongen delen met o.a. school, ggz, kinderopvang, welzijnsorg's e.d. het is te hopen dat de identiteit van het gezellige Limburgse gezelschap kan worden behouden in zo'n nieuw gebouw.
Vanuit de kiosk maakten we verschillende rondleidende wandelingen o.a. naar de Bachtuin (prijs gehaald met 'groen dichterbij' en genomineerd voor kroonappeltje), een tuin achter een net gerenoveerde flat in de wijk. Veel moet hier overigens nog gebeuren, maar een mooie start is alvast gemaakt met de aanleg van schuur en overkapping. Zodat er dit jaar al lekker gebarbecued kan worden;)
Ook werden we uitgenodigd bij de protestantse kerk en de moskee, die zoals vaker genoemd 'gebroederlijk naast elkaar liggen'. Daar is het meeste dan ook wel mee gezegd, ze liggen naast elkaar... Hoewel... Mohammed vertelt mij later dat veel kinderen van Marokkaanse komaf elk jaar met heel veel enthousiasme mee doen aan carnaval en dat ook kerst en ramadan steeds mee samen gevierd worden. En zo is het, je moet de mooie dingen van het leven zoveel mogelijk met elkaar vieren!
Later op de dag ging het over 'zelfsturing' en het 'loslaten' door de overheid. Is het, door de overheid steeds meer overlaten aan burgers zelf, wel gewenst? Kunnen en willen burgers dat wel? Of is het slechts een slimme manier om bezuinigingen door te kunnen voeren?
Naar mijn mening is zelfsturing en het daarmee gepaarde oprichten van bewonersbedrijven een ontwikkeling die goed past in de tijdgeest. De crisis dwingt en de burger neem, want wat voor de ene een bezuiniging is, vormt voor de ander een verrijking. Wie wil er nu geen verantwoordelijkheid en zeggenschap over zijn eigen leefomgeving, creatieve oplossingen zoeken (die draagvlak hebben), samenwerken met anderen en steeds meer kennis over de eigen buurt en haar bewoners verkrijgen?
Dat levert toch ook veel trots op? En wellicht ook nog een centje in je achterzak:) Volgens mij is het tijd dat we als bewoner niet alleen maar gebroederlijk naast elkaar staan, maar juist samen dingen gaan doen die ons als gehele groep beter maakt, meerwaarde creëert en synergie oplevert.

This journey continues....

Vandaag kwam ik Meike tegen in de Meevaart. Zij gaat een tijdschrift maken met meisjes vanaf 15jr uit de Indusche Buurt. Ze kunnen daarbij hulp gebruiken van krachten de buurt. We denken samen aan een makkie-beloning voor buurtbewoners die komen helpen en ondersteunen. Ben jij dat? Laat het weten, dan houd ik je op de hoogte...

Samen in De Evenaar om projecten rondom Makassarplein te bestuderen
(foto: Mellouki Cadat)

Vandaag waren we samen (de makassarplein community en wat gasten) om de zogenaamde plus-projecten rondom het Makassarplein te bespreken. Niet alleen krijgt de Makassarplein namelijk fysiek een opknapbeurt, ook voor sociale doeleinden wordt er geld vrij gemaakt (de zogenaamde 'plusgelden'). Hoeveel dat precies is kon vandaag niet beantwoord worden, helaas, Peggy Wilting van het stadsdeel was ziek en Marijke Koudstaal wist het niet. Gelukkig kon ik het net vinden op een prezi-presentatie op Internet, zie hier:

http://prezi.com/oh7rendzd23g/sociale-plusprogramma-ib/

Voor Makassarplein geldt dus dat voor de jaren 2012-2013-2014:

220.000 Euro is voor 'activiteiten pleinen'.
150.000 Euro voor 'kwetsbare groepen'.
150.000 euro voor 'jongeren'.

Vandaag was interessant, ik leerde voornamelijk de organisaties Cybersoek en Al Foras op een andere manier kennen, van binnenuit. Wat doen ze precies? wat gaat erg goed en wat minder? Op mijn beurt vertelde ik over het wel en wee van de Makkie, ons beloningsmiddel in Oost waar ik coordinator van ben. In een notendop: bij Cybersoek leren mensen gratis met computers en sociale media omgaan, dat gaat goed, barrière is soms nog wel het gebrekkige Nederlands dat cursisten spreken. Maar dat is slechts een kleinigheid, het gaat gewoon goed, bijna elke cursist gaat na de tien basislessen door met cursussen volgen, waardoor het het ene leerproces opgevolgd wordt met de andere.  
Al Foras komt elke week met zo'n 60-80 'niet-westerse'-vrouwen samen om zaken te bespreken die hun bezig houdt. Vaak is er een spreker van een andere organisatie op bezoek die dan een thema begeleidt. Thema's zijn dan bijvoorbeeld: opvoeding (hoe zeg je 'nee' tegen je kinderen, tot laat opblijven, hoe ga je met dit soort issues om?), gezondheid, taal. Er is vaak nog veel onwetendheid omdat er niet genoeg materiaal voorhanden is (juiste taal ed). Waar Al Foras het moeilijk mee heeft is met fotografie, ze wilden foto's maken voor het jaarverslag, maar het blijkt dat veel van de vrouwen gewoonweg niet op de foto willen. Er is niet 1 bepaalde reden waarom dit zo is. Soms is het een geloofskwestie, soms is het dat het niet mag van de man, soms is het angst en onwetendheid, dat ze niet weten wat er met de foto gebeurt, soms is het groepsdruk (ga jij niet? dan ga ik ook niet), maar ook zijn foto's soms voor andere doeleinde gebruikt dan dat ze genomen zijn. Toch vinden sommige vrouwen het raar dat anderen niet op de foto willen. 'Zelfs in Mekka worden vrouwen gefotografeerd die aan het bidden zijn, waarom kan dat dan niet in hier in Rumah Kami?' Wat is de precieze reden? Interessant fenomeen vind ik het. Het lijkt mij erg interessant om een (kunst-) project over de combi fotografie en niet-westerse vrouwen te doen.
Nou dat was zo'n beetje de dag voor mij, ik moest namelijk ook wat eerder weg, want mijn vader kwam eten en ik zou gaan koken. Ik kon dus niet eens vanavond bij de Instroomkeuken in het Instroomhuis (daklozenopvang) zijn. Voor het eerst draait de groep een drie-gangendiner voor 50 man zonder mij, ben erg benieuwd hoe het gegaan is! Tuurlijk goed, want ik ben zeker niet onmisbaar, ennuh: samen is het een makkie!

In mei 2013 ligt hier op het kramatplantsoen in de Makassarpleinbuurt, dat in de volksmond het 'zwarte veldje' genoemd, een UEFA-voetbalveld. Het zal worden geopend door meneer Platini himself. Zal het dan het 'groene veldje' gaan heten? Het wordt iig een aanwinst voor de buurt, mits onder toezicht en begeleiding. Het 'gele plein' ligt overigens vlakbij, op het javaplantsoen, dat is ook geel, ooit zo geverfd,vies geel nu helaas. Zou mooi zijn om deze locatie ook meteen weer van een likje verf te voorzien. Dan hebben we én een mooi nieuw makassarplein, én een mooi voetbalveld én een mooi javaplantsoen (entree naar Flevopark).

Wil je het artikel lezen, dan kun je hieronder downloaden: